ຕອນທີ 6: ພະຍາພົມພັກດີຍົວະໃຫ້ສາເກດໂງ້ງຈູດເມືອງປາສັກ

Chapter 6: Saketngong burned Meuang Pasak (Champassack)

Saketgnong was enticed by Phagna Phompakdi to burn Champasak, hoping when thing settled down he would be made its new ruler.  Saketgnong then planned the sneak attack with Phompakdi using his Kha followers.  Muang Pasak was in pandemonium.  People fled everywhere.  They fled as far to Moukdahan and Nakhonphanom.  The lord of Muang Pasak fled to seek shelter with Phomphakdi, but he wouldn't help so he fled to jungle. Saketgnong himself went on hiding in Phou Gnapou, perhaps after he realized the magnitude of the damage and fear of the consequence that would bring him, which it would surely did when Chao Anou came for him in the next chapter.

ຕອນທີ ໖: ພະຍາພົມພັກດີຍົວະໃຫ້ສາເກດໂງ້ງຈູດເມືອງປາສັກ
ແຕ່ນັ້ນ ຄຳຊ່າເທົ້າ          ເຮຶອງຮອດພຍາພົມ
ມັນກ໋ ມາທຳສະຫາຍດອມ     ຮາໍ່ຮຽນມົນແກ້ວ
ແລ້ວຈຶ່ງ ອາຍັດໃຫ້          ປອງຈູດເມືອງປາສັກ
ໃຫ້ມັນ ອາວະສານເສັຽ ມຸ່ນວາຍເພມ້າງ
ເຮົາຈຶ່ງ ເນົາສືບສ້າງ         ແທນທີ່ປຸນປອງ ຮັກເຮີຍ
ເງິນຄຳຈັກ                ເກີດມາມີໄຮ້
ເຮົາຈຶ່ງ ໄປຕີຂ້າ            ເມືອຖວາບທູນຂມ່ອມ ພາຍພຸ້ນ
ຫາກຈັກ ລຸທີ່ແມ້ງ           ໂດຍໄດ້ດັ່ງໃຈ ແທ້ແລ້ວ
ບໍ່ກວ່າ ຄຳຄຶດເຈົ້າ           ສັນໃດໃຫ້ມັນຄ່ອງ ຫັ້ນທ້ອນ
ຄັນວ່າ ຍັງປິວຟົ້ງ           ເມືອຫນ້າບໍ່ດີ ແທ້ແລ້ວ
ໃຫ້ເຈົ້າ ເອົາຝູງຂ້າ          ມາໂຮມເປັນບ່າວ ຫັ້ນທ້ອນ
ເມື່ອໃດ ຍ໋ຍົກແລ້ວ          ກຳລັງຂ້ອຍຊິແຕ່ງຕາມ ແທ້ແລ້ວ
ແຕ່ນັ້ນ ເຈົ້າເກດໂງ້ງ         ສະມະນະເຊື່ອຟັງຄຳ
ເລີຍເລົ່າ ລືມຄອງສົມ        ບໍ່ຄະນິງເມືອຫນ້າ
ຄອງວ່າ ຊິໄດ້ນັ່ງສ້າງ        ສເວີຍຣາຊປາສັກ
ຫຼອນວ່າ ເປັນດັ່ງຄຳພຍາພົມ   ບອກຈຳຈິງແທ້
ສອງຂາຕ້ານ               ເປັນເລດຄຳຣະຫັດ
ກ໋ບໍ່ ຜາຍຄຳຄວນ           ຕໍ່ໃຜອຳໄວ້
ບາກ໋ ແປງກົນລ້ຽວ          ຫຼາຍເຊີງອັນຕ່າງ
ເຂົາກ໋ ຈັດຫມູ່ຂ້າ           ມາລ້ອມແຫ່ແຫນ
ຕົວະວ່າ ກູນີ້ອົງເຈືອງເຈົ້າ     ບາບຸນປາງກ່ອນ ຈິງແລ້ວ
ກ໋ນຳບ່າວແກ້ວ       ພາຂ້າໄພ່ພົນ ແທ້ແລ້ວ
ເຫດວ່າ ສາມແສນນີ້         ບ໋ຣິວານປາງກ່ອນ ຈິງແລ້ວ
ກ໋ຈັກ ນຳໂຜດໃຫ້           ສູໄດ້ເພິ່ງບຸນ ແທ້ແລ້ວ
ແຕ່ນັ້ນ ຝູງຊາວຂ້າ          ຍິນດີຊົມຊື່ນ
ບັດນີ້ ມາຈວບເຈົ້າ          ເຮົາແລ້ວແມ່ນບຸນ ພະເຮີຍ
ເຈົ້າກ໋ ອານັດຂ້າ            ຝູງຫມູ່ອາສາ
ສູຈົ່ງ ຟັງຄຳກູ        ຊູ່ຄົນຕົງສ້ຽງ
ກູຊິ ຫາສູເຈົ້າ              ໄປຈູດເມືອງປາສັກ ກ່ອນແລ້ວ
ໃຫ້ມັນ ເພທະລາຍເສັຽ ຢ່າໃຫ້ເປັນເມືອງບ້ານ
ເຮົາຈຶ່ງ ເນົາສືບສ້າງ         ເສວີຍຣາຊແທນເມືອງ
ສູຈັກ ມີຄຳສຸກ       ສືບໄປພາຍຫນ້າ
ຂ້າກ໋ ຊົມຊື່ນແທ້            ອາສາໄປກ່ອນ
ແນມທໍ່ ໄດ້ເພິ່ງເຈົ້າ          ປາງນີ້ບໍ່ແຫນງ ແທ້ແລ້ວ
ເຈົ້າກ໋ ແປງຕາໃຫ້           ໄປເຖິງສະຫາຍຣາຊ
ຂ້າຈັກ ຍ໋ຍົກຍ້າຍ           ວັນຫນ້າທ່ຽງຈິງ ຮັກເອີຍ
ແຕ່ນັ້ນ ພຍາພົມເຈົ້າ         ຈັດເຕີນຝູງບ່າວ
ສູຢ່າຊ້າ                  ດາຫ້າງແຕ່ງຕົວ ທຽວເທີ້ນ
ສູຈຶ່ງ ຂຽວຄືນເຂົ້າ           ໄປໂຮມສຫາຍສ່ຽວ ກູພຸ້ນ
ມັນຫາກຮູ້                 ໃນຫັ້ນຊູ່ອັນ ແທ້ແລ້ວ
ເຂົາກ໋ ໂດຍຄຳເຈົ້າ          ຂຽວຄືນລັດເລັ່ງ
ຮອດທີ່ ເຈົ້າເກດໂງ້ງ         ສົມເຂົ້າຫມູ່ດຽວ
ພຍາພົມນັ້ນ               ແປງກົນບໍ່ຮູ້ເມື່ອ ສັງນັ້ນ
ມັນກ໋ ທຳແກ່ເຂັ້ມ           ຂນັນໄວ້ດ່ານທາງ ຫັ້ນແລ້ວ
ອັນວ່າ ເຈົ້າເກດໂງ້ງ         ທົງເພດເປັນສົມ ສິ່ງນັ້ນ
ກ໋ບໍ່ ລາຄອງວັດ            ຈາກອົງສິນແກ້ວ
ເຫດວ່າ ໂລພາພົ້ນ          ເມືອງຄຳແສນສິ່ງ
ນະຮົກນັ້ນ                 ບໍ່ມີໄດ້ອ່າວຄະນຶງ ແທ້ແລ້ວ
ເມັຽມັນນັ້ນ                ສາມຄົນທັດທ່ຽງ
ຫາກວ່າ ເປັນປອບຮ້າຍ       ເຂົາແທ້ເພິ່ງບຸນ ຫັ້ນແລ້ວ
ຄ້ອມຮຸ່ງແລ້ວ              ເຕືອນຫມູ່ໂຍທາ
ເຈົ້າກ໋ຍ໋ພົນໄປ              ຮອດໂຮງມີຊ້າ
ໄຟຈູດເຂົ້າ                ຫົວເມືອງຕິດຕໍ່ ໄປແລ້ວ
ໄຟໄຫມ້ກຸ້ມ                ກຸມເຂົ້າຊູ່ພາຍ
ຄົນທະລາຍເຕັ້ນ            ປົບຫນີຟ້າວຟັ່ງ
ຊັ້ງໆໃຫ້                  ສຽງຟື້ນທົ່ວເມືອງ
ຍາບໆຂ້າ                 ຮ້ອງໂຫ່ສຽງນັນ
ຄວັນໄຟຄົບ               ມືດມົວຄຸງຟ້າ
ຄົນຕື່ນເຕັ້ນ                ປົບແລ່ນລົງເຮືອ
ພາຍເຕັມແຮງ              ຖີບໄປມີຊ້າ
ລາງພ່ອງ ປົບແລ່ນຟ້າວ      ສິ້ນຄີ່ແປນຕົວ ກ໋ມີ
ລາງຄົນປົບ                ແລ່ນນຳແຄມນຳ້
ລາງພ່ອງ ໄປລອບລີ້         ດອນເລົາແຄມເຫຼົ່າ
ລາງພ່ອງ ຫົວຊ່ອນຊົ້ນ ແປນກົ້ນເຕົ່າສກົນ ກ໋ມີ
ຝູງຫມູ່ ສາວຮາມນ້ອຍ ທັງໂສມສອນໃຫຽ່
ພັດພາກຊູ້                 ຄະນິງໂອ້ອ່າວອອນ
ໂອນ໋ ແຂງວ່າບໍ່ມີເສິກລູກນີ້    ບໍ່ມີຫ່າງໄກອວນ ອຸ່ນເອີຍ
ມັນຫາກ ເປັນແຕ່ເວນພາຍຫລັງ ຈ່ອງຈຳໄກຂ້າງ
ຝາຍວ່າ ຣາຊາເຈົ້າ          ພຍາເມືອງປົບແລ່ນ
ໄປປະບ່າວກ້າ              ທັງຂ້າໄພ່ພົນ
ເຫດວ່າ ຈົນຕົວແທ້          ບໍ່ທັນດາຫ້າງຕໍ່
ໄຟລຸກກຸ້ມ                 ເມືອງແລ້ວຈຶ່ງເຫັນ ຫັ້ນແລ້ວ
ກ໋ບໍ່ ຮູ້ຂ່າວແທ້             ເສິກແຫ່ງຫົນໃດ
ພອຍເລົ່າ ມາເປັນເອົາ        ບໍ່ທັນດາຫ້າງ
ເຈົ້າກ໋ ໄປຮອດເທົ້າ          ເຖິງທີ່ພຍາພົມ
ມັນກ໋ ມີຄຳຖາມ            ເຫດໃດມານີ້
ເຈົ້າກ໋ ເວົ້າພາກໄດ້          ເສິກຈູດເມືອງຕົນ
ແຕ່ນັ້ນ ພຍາພົມຕິ           ດ່າຄືນຄຳຮ້າຍ
ອັນວ່າ ເສິກລູກນັ້ນ          ມັນເກີດແຕ່ໃດມາ ນັ້ນລື
ເຈົ້າກ໋ ມາປຸນປອງ           ປິ່ນປົວເມືອງບ້ານ
ດັ່ງວ່າ ເສິກຂີ້ຮ້າຍ           ປົບແລ່ນຫນີເມືອງ ດັ່ງນີ້
ກ໋ບໍ່ ມີຄຳເຖິງ              ຮອດເຮົາຈິງແທ້
ຍັງວ່າ ເປັນພຍາເຈົ້າ         ທົງທຳຄຶດຊົ່ວ ສັນນັ້ນ
ຕັ້ງວ່າ ຂ້າຂີ້ຮ້າຍ            ມາໃຫ້ຈູດເມືອງ ດັ່ງນັ້ນ
ແຕ່ນັ້ນ ຕົນກະສັດໄທ້        ພຍາເມືອງຟັງຫຼາກ
ເຈົ້າກ໋ ເຂົ້າປ່າໄມ້           ໄປລີ້ຊ່ອນຕົວ ຫັ້ນແລ້ວ
ຄົວແຕກຂຶ້ນ               ເຖິງທີ່ມຸກດາຫານ ກ໋ມີ
ລາງພ່ອງ ເຖິງພນົມລະຄອນ   ເພິ່ງດອມພຍາເຈົ້າ
ແຕ່ນັ້ນ ເກດໂງ້ງເຈົ້າ         ຖົກເລີກພົນຫນີ
ເຈົ້າກ໋ ແຍງຄິຣີ             ປ່າໄພພູກວ້າງ
ຊື່ວ່າ ພູຍ່າປຸແທ້            ເປັນຫີນທັງແທ່ງ
ປາຍຍອດນັ້ນ              ເປັນຖຳ້ສຳຣານ
ມີທັງ ສະບໍ່ນຳ້            ກິນອາບຍິນສນຸກ
ມິອາດ ມີທາງໃດ           ໄຕ່ທຽວມາຂຶ້ນ
ແຕ່ເມື່ອ ເຈົ້າຂຶ້ນນັ້ນ         ຂ້າໄພ່ຍັງຫຼາຍ
ເຂົາກ໋ ແປງສະເພົາເກາະ      ກ່າຍກັນເຖິງເທົ້າ
ເຂົາກ໋ ຕັດເອົາໄມ້           ມາແປງຊານປ່າ
ແລ້ວຈຶ່ງ ຂັນເອົາເຂົ້າ         ທັງເກືອຂຶ້ນສົ່ງ
ຄົບເຄື່ອງແລ້ວ        ຝູງຂ້າເລີກລາ
ເຈົ້າກ໋ ບອກສຳ່ຂ້າ         ຕັດຊຳ້ຮອນສະເພາ
ໃຫ້ເຂົາ ຂົນເອົາຫນີ          ຈາກທາງທຽວຂຶ້ນ
ເຂົາກ໋ ໂດຍຄຳເຈົ້າ          ທຳຕາມທຸກສິ່ງ
ແລ້ວຈຶ່ງ ລາເລີກເຈົ້າ         ຫນີສ້ຽງຊູ່ຄົນ ແທ້ແລ້ວ
ອັນນີ້ ຫາກແມ່ນອຸບາດຮ້າຍ    ເທເວດບັນດົນ ເຈົ້າເອີຍ
ມັນຈັກ ບັງເກີດເປັນຄົນບຸນ    ຮອດເກນເມືອງແລ້ວ