Chapter
2
Korat's governor volunteered to Bangkok for collecting taxes and slaves. With one thousand of his troops he stalked by the Mekong river bank; accused and arrested the passerby merchants of various violations then confiscated their properties. He then mounted the mission to collect Kha Radai tribesmen in the area for slavery. All the 8 townships (ຫົວເມືອງທັງແປດ) were subdued, only Phagna Kay resisted thus he embittered the Governor.
ຕອນທີ ໒: ຍົກກະບັດເມືອງນະຄອນຣາຊສີມາຂານອາສາ
ບັດນີ້ ຈັກກ່າວເຖິງຍົກກະບັດເຈົ້າ ອາສານະຄອນຣາຊ ກ່ອນແລ້ວ
ມັນກ໋ເປັນຂ້າໄທ້ ປັນຍາສ້ຽນສ໋້ສົນ ແທ້ແລ້ວ
ມັນກ໋ ທຽວໄປຍຸເຝົ້າ ອົງຫລວງບາງກອກ ພາຍພຸ້ນ
ຮຽມຮ່ຳຮູ້ ດອມເຈົ້າຊູ່ອັນ
ຂ້ານ້ອຍ ຂ໋ທູນເຝົ້າ ບາທາພູວະນາດ
ຂ໋ໃຫ້ ທູນຂມ່ອມແກ້ວ ປົງໃຫ້ຢ່າຂີນ ແດ່ທ້ອນ
ຂ້ານ້ອຍ ຂ໋ໄປຢູ່ເຝົ້າ ບ້ານດ່ານດອນໂຂງ ກ່ອນແລ້ວ
ຂ້າຂ໋ ປຸນແປງເອົາ ຫມູ່ໄທຂເມນຂ້າ
ເຂົານັ້ນ ຄົນດົງແທ້ ຂັດແຂງບໍ່ອອກສ່ວຍ ໃຜນັ້ນ
ຂ້າຈັກ ປອງເສບໃຫ້ ເຂົານັ້ນອອກມາ ພະເອີຍ
ແຕ່ນັ້ນ ອົງຫຼວງເຈົ້າ ປະທານດວງຂາດ
ມຶງຈົ່ງ ໄປຢູ່ຫັ້ນ ຕາມທ້ອນບໍ່ຂີນ ແທ້ແລ້ວ
ຄ້ອມວ່າແລ້ວ ມັນເລົ່າເລີຍລາ
ປນົມກອນຖວາຍ ກາບລາພະອົງເຈົ້າ
ມັນກ໋ ອວ່າຍຫນ້າຊ້າງ ກັບຕ່າວຄືນມາ
ເຖິງນາພຽງ ແກ່ງຄອຍສາວໄຫ້
ຜໍ່ເຫັນ ດົງພະຍາໄຟຂວາງ ພູເຂົາວົງຢູ່ ພຸ້ນເຢີ
ຂຽວຊໍ່ສິ້ວ ຄືຟ້າເມກພະໂຍມ
ເຈົ້າກ໋ ຄອຍເມືອໃຕ້ ປນົມຍົງສຸດພະເນດ
ເຫັນແຕ່ ເຫມືອຍຫມອກກົ້ວ ແຄມນຳ້ແມ່ຊະເລ
ຜໍ່ດູ ພາຍເຫນືອພຸ້ນ ພູຫຼວງແດນມ່ານ
ຫຼາຍຊໍ່ຖ້ານ ພັນຊັ້ນແວດຣະວັງ
ກິນງາຍແລ້ວ ດາກາຍຍ້າຍຍົກ
ເຈົ້າກ໋ ຂ້າມໂຄກຄ້ອຍ ເລີຍເຂົ້າສູ່ເຂົາ
ກອຍແຮງເຮົ້າ ຕີນເຂົາຫນ່ວຍກະບອກ
ອອກຈາກຫັ້ນ ເຖິງເທົ້າຖ້ານຍາວ
ເລີຍຕ່າວຂຶ້ນ ສັນພູຫຼາຍຫຼັ່ນ
ຟັງຍິນ ຈັກຈັ່ນຮ້ອງ ເດືອນຫາ້ວີ່ວອນ
ຄອນໆຂ້າມ ພະຍາດົງຫຼາຍຍ່ານ ໄປນັ້ນ
ຫອມດອກໄມ້ ບານຈີ້ຈໍ່ຈີ
ເລີຍລ່ວງເທົ້າ ເຖິງທີ່ຊາຍອານ
ທີ່ນັ້ນ ເປັນຄາວນອນ ເຄິ່ງດົງໃນຫັ້ນ
ເຈົ້າກ໋ ເຂົ້າຈອດຍັ້ງ ທັບທີ່ພູພຽງ
ສຸຣິໂຍຍ້າຍ ເປັນລົງຄຳ່ຄ້ອຍ
ເຖິງເມື່ອ ຍາມຄຳ່ຄ້ອຍ ແດດອ່ອນອ໋ຣະຊອນ
ຝູງທະນີນົງຄານ ກ່າຍຄອນຮຽງຊູ້
ຝູງຫມູ່ ລີງກັງຜ້າຍ ຜາຍໄປຫາຄູ່
ຄັນຄຳ່ແລ້ວ ເລີຍເຂົ້າສູ່ດົງ
ເຫັນຫມູ່ ບັພໂຕຕັ້ງ ກາງດົງຫຼາຍຫນ່ວຍ
ທົດໆນຳ້ ໂຕນທ້າງຜ່າລົງ
ຜໍ່ເຫັນ ຈັນແດງຕົ້ນ ຈັນໄດເດັຽຣະດາດ
ຫອມດອກໄມ້ ບານບ້າງແຄ່ຜາ
ມີທັງ ຜາຊັນຊັ້ນ ຫຼາຍພນອມແມ່ນຳ້ລ່ວງ
ມົວມືດໄມ້ ມົວຫນ້າປ່າຫນາ
ແດດສ່ອງຕ້ອງ ຫົວຜາຍາມຄຳ່ ມາແລ້ວ
ເຈົ້າກ໋ ຄຶດອ່າວໂອ້ ຄະນິງຫ້ອງຫ່ວງຫລັງ
ກິນແລງແລ້ວ ໄສຍານິທເນັ່ງ
ຟັງຍິນ ເຄົ້າຮຳ່ຮ້ອງ ແຄມຫ້ວຍແຄ່ພູ
ໂອນ໋ ປານນີ້ບຸນຊູແກ້ວ ເມັຽຂວັນຍັງຄ່ອຍຢູ່ ດີລື
ນັບແຕ່ ພີ່ພາກນ້ອງ ປະມານໄດ້ເຄິ່ງເດືອນ ນີ້ແລ້ວ
ເລີຍເລົ່າ ຫລັບໄປແລ້ວ ເຖິງຍາມໄກ້ຮຸ່ງ
ໄກ່ປ່າ ຕົບປີກທ້າ ຂັນຊັ້ນຮຸ່ງຈວນ
ເຈົ້າຕື່ນແລ້ວ ບວກປາກສີຟັນ
ບໍຣະບວນເລີຍ ດ່ວນຳປເມືອຫນ້າ
ກ໋ຈຶ່ງ ເຖິງແຫ່ງຫ້ອງ ເມືອງຣາຊສີມາ
ທີ່ນັ້ນ ຊື່ວ່າຄອນຣາຊແທ້ ເປັນເມືອງປາກດ່ານ ຈິງແລ້ວ
ຫລາຍຂວບມື້ ປັນຍາກ້າແກ່ໄປ
ມັນກ໋ ຈັດຄົນໄດ້ ໂຍທາພັນຫນຶ່ງ
ໄປນັ່ງຂັ້ນ ຂນັນໄວ້ທີ່ຂອງ ຫັ້ນແລ້ວ
ຝູງຊາວຄ້າ ນາວາຂຶ້ນລ່ອງ ມານັ້ນ
ມັນກ໋ ຈັບຜູກໄວ້ ເທຮື້ໂລບເອົາ ແທ້ແລ້ວ
ມັນກ໋ ທຳລັບລ້ຽວ ກັງວົນຫລາຍສິ່ງ
ແຂງວ່າ ເປັນຂ້າເຈົ້າ ບໍ່ມີຢ້ານຢ່ອນໃຜ ແທ້ແລ້ວ
ເລີຍເລົ່າ ອັປຣາຄ້າ ບໍ່ມີໃຜທຽວທ່ອງ ມານັ້ນ
ມັນກ໋ ທຳແກ່ເຂັ້ມ ເປັນເຈົ້າຜູ້ດຽວ ແທ້ແລ້ວ
ມັນກ໋ ແຂງຂົ່ມແພ້ ຫົວເມືອງທັງແປດ
ຈັດເຂົ້າ ເປັນບ່າວແກ້ວ ຕີຂ້າຫມູຣະແດ
ຄົນກ໋ ຕາຍມອດມ້ຽນ ມີຫຼາຍອະນັນເນກ ຈິງແລ້ວ
ຍັງທໍ່ ຂັດວາດໄດ້ ຂນັນເຈົ້າຝ່າຍພະໄກ ແທ້ແລ້ວ
ແຕ່ນັ້ນ ຍົກກະບັດເຈົ້າ ໂກທາກິ້ວໂກດ
ມັນກ໋ ຫງຳເຫງືອດໄວ້ ຂົມແທ້ບໍ່ລືມ ຫັ້ນແລ້ວ
ມັນກ໋ເປັນຂ້າໄທ້ ປັນຍາສ້ຽນສ໋້ສົນ ແທ້ແລ້ວ
ມັນກ໋ ທຽວໄປຍຸເຝົ້າ ອົງຫລວງບາງກອກ ພາຍພຸ້ນ
ຮຽມຮ່ຳຮູ້ ດອມເຈົ້າຊູ່ອັນ
ຂ້ານ້ອຍ ຂ໋ທູນເຝົ້າ ບາທາພູວະນາດ
ຂ໋ໃຫ້ ທູນຂມ່ອມແກ້ວ ປົງໃຫ້ຢ່າຂີນ ແດ່ທ້ອນ
ຂ້ານ້ອຍ ຂ໋ໄປຢູ່ເຝົ້າ ບ້ານດ່ານດອນໂຂງ ກ່ອນແລ້ວ
ຂ້າຂ໋ ປຸນແປງເອົາ ຫມູ່ໄທຂເມນຂ້າ
ເຂົານັ້ນ ຄົນດົງແທ້ ຂັດແຂງບໍ່ອອກສ່ວຍ ໃຜນັ້ນ
ຂ້າຈັກ ປອງເສບໃຫ້ ເຂົານັ້ນອອກມາ ພະເອີຍ
ແຕ່ນັ້ນ ອົງຫຼວງເຈົ້າ ປະທານດວງຂາດ
ມຶງຈົ່ງ ໄປຢູ່ຫັ້ນ ຕາມທ້ອນບໍ່ຂີນ ແທ້ແລ້ວ
ຄ້ອມວ່າແລ້ວ ມັນເລົ່າເລີຍລາ
ປນົມກອນຖວາຍ ກາບລາພະອົງເຈົ້າ
ມັນກ໋ ອວ່າຍຫນ້າຊ້າງ ກັບຕ່າວຄືນມາ
ເຖິງນາພຽງ ແກ່ງຄອຍສາວໄຫ້
ຜໍ່ເຫັນ ດົງພະຍາໄຟຂວາງ ພູເຂົາວົງຢູ່ ພຸ້ນເຢີ
ຂຽວຊໍ່ສິ້ວ ຄືຟ້າເມກພະໂຍມ
ເຈົ້າກ໋ ຄອຍເມືອໃຕ້ ປນົມຍົງສຸດພະເນດ
ເຫັນແຕ່ ເຫມືອຍຫມອກກົ້ວ ແຄມນຳ້ແມ່ຊະເລ
ຜໍ່ດູ ພາຍເຫນືອພຸ້ນ ພູຫຼວງແດນມ່ານ
ຫຼາຍຊໍ່ຖ້ານ ພັນຊັ້ນແວດຣະວັງ
ກິນງາຍແລ້ວ ດາກາຍຍ້າຍຍົກ
ເຈົ້າກ໋ ຂ້າມໂຄກຄ້ອຍ ເລີຍເຂົ້າສູ່ເຂົາ
ກອຍແຮງເຮົ້າ ຕີນເຂົາຫນ່ວຍກະບອກ
ອອກຈາກຫັ້ນ ເຖິງເທົ້າຖ້ານຍາວ
ເລີຍຕ່າວຂຶ້ນ ສັນພູຫຼາຍຫຼັ່ນ
ຟັງຍິນ ຈັກຈັ່ນຮ້ອງ ເດືອນຫາ້ວີ່ວອນ
ຄອນໆຂ້າມ ພະຍາດົງຫຼາຍຍ່ານ ໄປນັ້ນ
ຫອມດອກໄມ້ ບານຈີ້ຈໍ່ຈີ
ເລີຍລ່ວງເທົ້າ ເຖິງທີ່ຊາຍອານ
ທີ່ນັ້ນ ເປັນຄາວນອນ ເຄິ່ງດົງໃນຫັ້ນ
ເຈົ້າກ໋ ເຂົ້າຈອດຍັ້ງ ທັບທີ່ພູພຽງ
ສຸຣິໂຍຍ້າຍ ເປັນລົງຄຳ່ຄ້ອຍ
ເຖິງເມື່ອ ຍາມຄຳ່ຄ້ອຍ ແດດອ່ອນອ໋ຣະຊອນ
ຝູງທະນີນົງຄານ ກ່າຍຄອນຮຽງຊູ້
ຝູງຫມູ່ ລີງກັງຜ້າຍ ຜາຍໄປຫາຄູ່
ຄັນຄຳ່ແລ້ວ ເລີຍເຂົ້າສູ່ດົງ
ເຫັນຫມູ່ ບັພໂຕຕັ້ງ ກາງດົງຫຼາຍຫນ່ວຍ
ທົດໆນຳ້ ໂຕນທ້າງຜ່າລົງ
ຜໍ່ເຫັນ ຈັນແດງຕົ້ນ ຈັນໄດເດັຽຣະດາດ
ຫອມດອກໄມ້ ບານບ້າງແຄ່ຜາ
ມີທັງ ຜາຊັນຊັ້ນ ຫຼາຍພນອມແມ່ນຳ້ລ່ວງ
ມົວມືດໄມ້ ມົວຫນ້າປ່າຫນາ
ແດດສ່ອງຕ້ອງ ຫົວຜາຍາມຄຳ່ ມາແລ້ວ
ເຈົ້າກ໋ ຄຶດອ່າວໂອ້ ຄະນິງຫ້ອງຫ່ວງຫລັງ
ກິນແລງແລ້ວ ໄສຍານິທເນັ່ງ
ຟັງຍິນ ເຄົ້າຮຳ່ຮ້ອງ ແຄມຫ້ວຍແຄ່ພູ
ໂອນ໋ ປານນີ້ບຸນຊູແກ້ວ ເມັຽຂວັນຍັງຄ່ອຍຢູ່ ດີລື
ນັບແຕ່ ພີ່ພາກນ້ອງ ປະມານໄດ້ເຄິ່ງເດືອນ ນີ້ແລ້ວ
ເລີຍເລົ່າ ຫລັບໄປແລ້ວ ເຖິງຍາມໄກ້ຮຸ່ງ
ໄກ່ປ່າ ຕົບປີກທ້າ ຂັນຊັ້ນຮຸ່ງຈວນ
ເຈົ້າຕື່ນແລ້ວ ບວກປາກສີຟັນ
ບໍຣະບວນເລີຍ ດ່ວນຳປເມືອຫນ້າ
ກ໋ຈຶ່ງ ເຖິງແຫ່ງຫ້ອງ ເມືອງຣາຊສີມາ
ທີ່ນັ້ນ ຊື່ວ່າຄອນຣາຊແທ້ ເປັນເມືອງປາກດ່ານ ຈິງແລ້ວ
ຫລາຍຂວບມື້ ປັນຍາກ້າແກ່ໄປ
ມັນກ໋ ຈັດຄົນໄດ້ ໂຍທາພັນຫນຶ່ງ
ໄປນັ່ງຂັ້ນ ຂນັນໄວ້ທີ່ຂອງ ຫັ້ນແລ້ວ
ຝູງຊາວຄ້າ ນາວາຂຶ້ນລ່ອງ ມານັ້ນ
ມັນກ໋ ຈັບຜູກໄວ້ ເທຮື້ໂລບເອົາ ແທ້ແລ້ວ
ມັນກ໋ ທຳລັບລ້ຽວ ກັງວົນຫລາຍສິ່ງ
ແຂງວ່າ ເປັນຂ້າເຈົ້າ ບໍ່ມີຢ້ານຢ່ອນໃຜ ແທ້ແລ້ວ
ເລີຍເລົ່າ ອັປຣາຄ້າ ບໍ່ມີໃຜທຽວທ່ອງ ມານັ້ນ
ມັນກ໋ ທຳແກ່ເຂັ້ມ ເປັນເຈົ້າຜູ້ດຽວ ແທ້ແລ້ວ
ມັນກ໋ ແຂງຂົ່ມແພ້ ຫົວເມືອງທັງແປດ
ຈັດເຂົ້າ ເປັນບ່າວແກ້ວ ຕີຂ້າຫມູຣະແດ
ຄົນກ໋ ຕາຍມອດມ້ຽນ ມີຫຼາຍອະນັນເນກ ຈິງແລ້ວ
ຍັງທໍ່ ຂັດວາດໄດ້ ຂນັນເຈົ້າຝ່າຍພະໄກ ແທ້ແລ້ວ
ແຕ່ນັ້ນ ຍົກກະບັດເຈົ້າ ໂກທາກິ້ວໂກດ
ມັນກ໋ ຫງຳເຫງືອດໄວ້ ຂົມແທ້ບໍ່ລືມ ຫັ້ນແລ້ວ
No comments:
Post a Comment